یکی از دوستان وبلاگی، قبل تر ها مطلبی رو گذاشتن که به دلم نشست. نگهش داشتم تا با اجازه شون اینجا بنویسم. اما هرچی دنبال منبعش گشتم پیداش نکردم. به نظرم ایشون اینجا رو میخوندن ... گفته بودن : 

موقعی که به معصومین سلام میدین، فکر نکنین شما ادب به خرج دادین و اول سلام دادین. از سنت های ائمه و شخص پیامبر اکرم بوده که توی سلام کردن کسی ازشون پیشی نگرفته و نخواهد گرفت. این شمایین که دارین جواب سلامشونُ میدین. 

+ ادب مقابل همشون شرمنده ست ...

+ ب.ن : منبعش یافت شد. ذاهب :)

+ فاطمه اگه هستی یه اعلام حضوری بفرما :)

- طب سنتی : وقتی بچه به دنیا میاد، قبل از هر چیزی به کامش عسل بزنین!

+ طب جدید : اگه تا دو سالگی به بچه عسل بدین می میره :|

- طب سنتی : شیر دادن به نوزاد سه روز اولِ تولد، باعث ابتلا به خیلی از بیماری ها میشه!

+ طب جدید : شیر سه روز اول برای نوزاد مفیدترینه :|

این همه تناقض :/

کم نیست از این موارد ...

+  فکر میکنم اشتباه برداشت شده بود. منظور " علمِ طب سنتیه " نه تجویز قدیمیا ...

عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ اَرَی الْخَلْقَ وَلا تُری، وَلا اَسْمَعُ لَکَ حَسیساً وَلا نَجْوی

+ دیده را فایده آن است که دلبر بیند

گر نباشد چه بود فایده بینایی را؟

اثبات وجود خدا، اثبات غدیر، علل عرضی و طولی، اثبات ضرورت معاد و ...

چرا باید اکثر مباحث کتابای معارف  حالت دفاعی داشته باشه؟ غیر از مطالب دیگه ش که به این صورت نیست و البته باز هم نگارش خوبی نداره، این مسائل باید واسه یه آدم مسلمون گفته شه؟ جنبه ی آموزشی و تربیتی کو پس؟ کجای زندگیمون باید استفاده شه؟ تو عمرم فقط دو بار واسه امتحان گریه کردم! دو بارشم واسه ترم معارف بود! عذاب میکشم با خوندنش! بهم بگن بشین پنج ساعت بکوب زیست بخون و تست بزن اما نیم ساعت معارف نخون! نمیدونم این نحوه ی تالیف و نگارش کتاب تونسته تاثیر چندانی رو آدما بذاره یا نه! منکه تقریبا ندیدم ...

به نظرم این شیوه ی آموزش نتیجه ی عکس میده ... معارفُ نباید دبیر معارف تدریس کنه! زمانی که دبیر فیزیک، شیمی و ... حین تدریس چنتا نکته هم از دین بگن، دبیر معارفم فقط بیاد به عنوان یه آدم دیندار خوش اخلاق و با محبت باشه ... اون وقته که تاثیرشُ میشه دید ... اما افسوس ...

هیچ چیز به اندازه ی یک کوه، شبیه پدر نیست ...

این تصویرو تو وب قبلیم گذاشته بودم ... امشب دوباره بهش برخوردم و دلم هوایی شد ... زود گذشت. خیلی زود ...  زمانی که این عکسو میگرفتم فک نمیکردم روزی انقد دلتنگ شم ... حالا ، اینجا، من، یه آدمی که مدت زیادیه انتظار رفتن به چنین جایی رو میکشه اما دریغ ... 

+ عجب از این عقل باژگونه، که ما را در جستجوی شهدا، به قبرستان ها می کشاند ... " شهید آوینی "

+ عکس : شلمچه، اسفند 1391

کسانی را می خوانید غیر از خدا که هرگز مگسی هم نمی آفرینند.

هر چقدم که وبلاگتُ دوست داشته باشی، بالاخره یه روز واست خسته کننده میشه ... البته به نظر من ... دلیلشُ یکی از دوستان که الان نیستن نوشته بودن ... میخواستم ارجاع بدم به پست ایشون اما نشد. یه سری ملاحظات واسه مخاطبا ... بار ها هم آدرستُ تغییر بدی باز هم زمانی میرسه که اون وب به سرنوشت باقی وب ها دچار میشه ... اما شاید همین خونه به دوشی و از این آدرس به اون آدرس رفتن، هرچند زجر آور اما تسکین دهنده باشه! فک میکنم بلاگر ها متوجه باشن چی میگم.

+ تو فکر تغییر آدرسم ... شاید ...

شما هم وقتی ژلوفن میخورین، همون دقیقه ی اول انقد که بهتون تلقین میشه، زود خوب میشین؟ :| به نظرم باید یه خوردنی چیزی شبیه ش بسازن واسه خودگول زنی :/ که مثلا با ژلوفن پنداری بخورمش :| والا برا منکه تلقینش از خود قرص موثرتره :/

دعایی گر نمیگویی به دشنامی عزیزم کن

که گر تلخ است، شیرین است از آن لب هرچه فرمایی